bisiklet sürmek

çok güzeldir. huzur verir.

yokuş aşağı sürmek on numarayken yokuş yukarı sürmeye çalışmak süremeyince inip çeke çeke çıkmak tam bir eziyettir.

(bkz: 4 tekerlekli bisiklet sevdalısı)

(bkz: adalar)

ulan abartmıyorum en son 6 yıl önce sürmüştüm ahahah zaman çabuk geçiyor.

şöyle sürmek için kaç fırın ekmek yemek lazım acaba. müthiş

en sevdiğim eylemlerden biridir. özellikle bisikletle yaptığım doğal ortam turları ve gördüğüm mükemmel manzaralar bana en değerli anları yaşatmıştır. bu sene onu bile az yapacak olmak resmen acı veriyor.

valla özledim lan biisklet sürmeyi. yazın ilk işim olacak bisikleti günyüzüne çıkarmak

kimisi için korku kimisi için egzersiz kimisi için çocukluk anısı kimisi için spor aracı. benim gibiler için ise yaşam tarzı. love bikes

hey yavrum heyyy ben bisikleti surmezdim adeta dans ederdim

sevmedim,sevemedim bir türlü. scootera binmeyi daha çok severdim. kaykayı bile sevdim de şu bisikleti sevemedim.

en güzeli de iki eli bırakıp sürmek amk

doğayla iç içeyken huzur kaynağı, şehir sınırlarında ulaşım aracı benim için. her halükarda yol arkadaşımdır. eskişehirin uygun olmayan ikliminden dolayı her kış formdan düşer, her yaz çılgınlar gibi sürerim. düzünün, yolunun, tırmanışının, inişinin, patikasının her türlü ayrı ayrı zevki vardır.

yokuş aşağı giderken ellerini bırakmak

en sevdiğim hobim hele bizim burda kenarları ağaçlarla dolu uzun sessiz bir yol var kulaklığı takıp saatlerce bisiklet sürüyorum iyi gidiyor

sürmeyi bir kere öğrenince bir daha unutmazsınız gibisinden bir şey söylenmiş bu konu hakkında.7-8 senedir sürmüyorum ve sürmeyi unutmuşum.yalan yani o laf.

türkiye'de oldukça tehlikeli olabilecek eylem. arabayla sıkıştıranlar vs.

cidden bisiklet bir aşk gibi. nerede olursanız olun hemen bisiklet sürmelik yerler arıyor gözleriniz. her boş gününüzü bisiklet için ayırıyorsunuz. pazar günleri erkenden uyanıyorsunuz bomboş yolda pedallamak için.

mümkün değil süremiyorum ha düşmeden sürmeyi başardım, durunca uçuyorum abi bu ne ya enterasan ama süremiyorum.

deniz kıyısında efsane saran olay.

her defasında otobüs altında kalmaya sebep olabilecek eylem

yerine göre sizi vezirde rezilde yapabilicek eylem örneğin izmit çarşıda bisiklet yolunu kullansaniz bile insanlarin enteresan bakislari ve tavirlari size yanlis bisey yaptiginizi dusundurtuyor ama sessiz sakin deniz kenari yerde kulakligi takip gitmek harika bi olay

islamik devrimci kardom (#648115) no'lu entirisinde bisikleti aşka benzetmiş. kardo; ben küçükken scooter, birkaç sene öncesine kadar da kaykay kullandım. piskilete ihanet etmiş sayılır mıyım?

küçükken hep sürerdim sonra unuttum tabi ama bu yıl hayalimdi aldık yeni bisiklet insallah tekrar becerebilirim özgürlük lan bu

(bkz: asosyal sözlük bisikletliler kulübü) madem başlık bisiklet sürmek bekleriz efendim

zevkli ve bir o kadar da yorucu bir spor. ayrıca minik bir itiraf; yokuşa geldiğimde inip elimle çıkarıyor olabilirim..

bir mersinlinin her türlü seveceği aktivite. dümdüz mersin rahatız. şimdi yazlıktayım işkence gibi tepeler filan.

9-10 yaşındayken bir kıza çarpmıştım. kafası azıcık yarılmıştı. o zamandan beri kullanmamaya özen gösteriyorum.

en kötüsüde özene bezene aksesuarlarla donattığın, gözün gibi baktığın bisikletinin hırsız denen o pez.. çocuğunun çalması.üstelik 2 tane bisikletimi...sevgili bisikletlerim,bu yazımı okuyosanız; sizi çok özledim..yaw çok fena koyuyo...

öğrenmeyi istediğim şeyler arasında ikinci sırada,baya eğleniyolla sürenler:(

çok geç öğrendiğim eylemdir. ilk öğrendiğim zamanlar bacağım kanaya kanaya sürüyordum. şimdi ise bisikletten inemiyorum. aralıksız 5-6 saat sürerim. ayrıca bisikletlerin, benzine yapılan zamdan etkilenmeyişi muazzamdır. yokuştan aşağı bisikletle inerken işte ulan özgürlük diye bağırasım gelir.

canım sıkkınsa, işim varsa hemen atlarım bisikletime. annem ve babam dışında normal karşılayan bir orta yaşlı insan olmadı henüz. vecide diye bir film vardı bir de, seyretmiş iseniz. her neyse, bir ay sonra 18 oluyorum ama bisikletimden vazgeçmeyeceğim.

cok hojdur emma banane

bisikletle ege ve akdeniz turu yapma hayalim var. ama yapamayacağım galiba.

özgürlüğün başka bir çeşidi.

bisiklet sürmeyi kuzenim ögretmisti iyi guzel sürüyorum ögrendim ama bi türlü dönüşleri yapamiyodum her seferinde inip döndürüyodum bisikleti ahdkddh

tabi ilk zamanlar arka tekerin yanında iki küçük teker vardi onlarla rahat sürüyordum.sonra abim, yeter artık büyüdün dedi ve arkadaki iki küçük tekeri çıkardı sonra oturtturdu ben diyorum sürmeyi gösterecek filan lan sonra birden yitti beni aşağı öte abiii diye bağırıyorum ama küçükken edeceğim en büyük küfürleri ediyorum eşek inek abi diye gittim gitim duvara tosladim ağzım yüzüm kaymıştı.i̇lk iki tekerlek bisiklet deneyimim. bu da böyle bir anımdi.

bugün 6 saat boyunca yaptığım aktivite. ama şuan oturacak yerlerim ağrıyor resmen

dikkat edinde hidrosel olmayın:)

eskiden sürerdim de artık zaman ve mekan el vermiyor

küçükken motosiklete olan düşkünlüğümü bir nebze hafiflettigi doğrudur tabii pet şişe olmazsa olmazim idi.

düşüp kolu başı dağıttıktan sonra insan bir daha cesaret edemiyor açıkçası.

o kadar çok seviyorum ki kız başıma bisikletle dünya turuna çıkmayı bile düşünüyorum :))

bi keresinde traktörle çarpışmama rağmen bırakmadım

daha bugün sürdüm resmen pedalla özgürlük bee

özlediğim aktivitedir

bu yaşıma geldim hâlâ bilmiyorum. yeminle ilk insandan bir farkım yok. :/

seviyorum ulen bu sözlüğü :.( ben de bilmiyorum ve burda yalnız değilim. kalan yazarlık süremde bu başlıktan çıkmıcam.

babamın hayatıma tek artısı bu oldu. ben kücükken bisiklet imalatcısıydı babam hep degisik bisiketler verirdi bana. i̇lk bisikletimi benden iki yas büyük kankimle aynı gün almıstım ama o bisiklet sürmeyi biliyodu ve benim bisikletimin yanlarında takviye vardı. onun iki teker sürebiliyo olmasını cok icerlemistim o günün aksamı o takviyeleri babama cıkarttırmıstım. kankime hava atıyorum falan sanki o iki teker süremiyo djhsshhsa hala en sevdigim aktivitedir bisiklet sürmek

bi insan ne kadar özgürleşebilirse o kadar özgür 🚲🎈